Onze club nam op 1 mei deel aan de Namur Open Cup met vijf karateka’s: Hasan Battal, Kyra en Yasnaïa Bruneel, Veli Kucukkaya en Jens Van Poucke.

Jens werd ernstig toegetakeld in de halve finale. Hij kon zijn wedstrijd nog uitvechten, verloor onverdiend met 5-2, maar moest daarna verzorgd worden. De diagnose luidde drie gekneusde ribben en een lichte hersenschudding. Bij Yasnaïa kregen we hetzelfde scenario. Na vrijgesteld te zijn in de eerste ronde verloor ze eveneens in de kwartfinale met 5-3. Ook zij kreeg driemaal harde contacten op het gezicht. Een gekneusde, net niet gebroken, neus en gekneusde onderkaak waren het verdict.

Dit is enkel mogelijk door een combinatie van kampers die onze karatestijl, verwarren met full-contactsporten zoals kickboksen en taekwondo -en die hebben dan tenminste voldoende bescherming- en een lakse arbitrage. Moest er van het eerste harde contact met impact onmiddellijke uitsluiting volgen, wat volgens het reglement perfect mogelijk is, dan zou dergelijk wangedrag snel verdwijnen. Kunnen de kampers zich dan opnieuw focussen op échte wedstrijdkumite binnen het kader van een fair gevecht en niet op het voortdurend trachten te vermijden van zware contacten.

In de herkansing van Yasnaïa werd haar die mogelijkheid wel geboden. Ze won dan ook nog voor het eindsignaal van een Luxemburgs meisje met drie pareltjes van beentechnieken. Het was 9-0 en ze werd dubbel en dik verdiend 3e. Zij kampte bij de junioren meisjes. Jens daarentegen moest forfait geven en werd 5e. Voor het debacle was hij nochtans een mooie reeks aan het neerzetten. Hij bereikte die beruchte halve finale met achtereenvolgens 2-0, 8-0 en 4-0-scores. Hij vocht bij de junioren jongens in een poule met 24.

Kyra, ook doorgeloot in de eerste ronde, vocht haar eerste wedstrijd in de kwartfinale. Het werd 2-2, de verlengingen won ze met 2-0. De halve finale verloor ze met 3-1. In de herkansing werd het opnieuw gelijk met 1-1, maar deze keer was de uitslag omgekeerd. Ze verloor de verlengingen met 0-2. Zo werd ze 5e bij de miniemen meisjes.

Hasan en Veli verloren beiden in de eerste ronde en konden ook niet herkansen.

Tot slot kunnen we stellen dat het niet voor niks was dat het IOC het gebruik van gezichtsmaskers heeft geëist bij de -16-jarigen als één van de voorwaarden op weg naar erkenning als Olympische sport. Maar zolang dergelijke mentaliteit, zoals geëtaleerd in Namen, zal blijven bestaan bij sommige kampers en scheidsrechters zal dit nog ruim onvoldoende blijken. Resten er twee mogelijkheden. Ofwel volledige lichaams- en gezichtsbescherming voor jeugd én eventueel senioren, maar waar blijft dan het verschil met taekwondo. Ofwel moet  het reglement in die zin gewijzigd worden dat elk zwaar contact onmiddellijk wordt bestraft met uitsluiting in plaats van dit pas toe te passen bij het vierde zwaar contact. Zoniet blijven we maar aanmodderen.