“Karate betekent voor mij: de mogelijkheid mij te ontplooien op fysiek en mentaal vlak; het verkennen van en de confrontatie met mezelf, mijn grenzen, blokkeringen en patronen; het terugkeren naar de essentie en de basis van ons zijn; het verleggen van mijn grenzen in de vorming van nieuwe doelen; het overdragen van kennis met respect, hoffelijkheid, nederigheid, moed en controle voor het individu; de zoekweg naar spirit door het trainen van de Ki”.

 

 

“Mijn zus deed karate voor mij en vertelde altijd hoe leuk die sport wel was. Daarom ben ik ook begonnen aan karate. En het is inderdaad een leuke sport.”

Ik beoefen(de) geen karate om bekers, medailles of andere “plastieken” souvenirs te verzamelen. Zo heb ik er al veel gezien! Zien komen, maar ook zien gaan!

‘k heb weliswaar bescheiden kampioenschappen gewonnen, waar ik best trots op ben. Oost-Vlaams, Vlaams en Universitair Belgisch kampioen mag ik mij noemen. Ben ik daardoor een betere karateka? Ik denk het niet.

Lees verder →

 

“Ik doe karate omdat ik het graag doe en om mij te kunnen verdedigen.”

 

“Als krasse veertiger behoor ik tot de “veteranen” van de club waarmee ik een duidelijk bewijs ben van het feit dat karate voor alle leeftijden geschikt is. J’y suis, j’y reste.”

 

Op een dag besloot een machtig samoerai zijn spirituele kennis te verdiepen. Hij ging op pad en wou een boeddhistische monnik bezoeken die als kluizenaar hoog in de bergen leefde. Zodra hij hem had gevonden, stelde hij zich voor hem op en gebood: “Leer mij wat HEMEL en HEL zijn”. De oude monnik keek langzaam op naar de voor hem staande samoerai. Hij keek hem van kop tot teen spottend aan. “Jou leren”, vroeg hij? “Je moet wel erg dom zijn als je denkt dat ik jou iets kan bijbrengen. Bekijk jezelf eens, je bent ongeschoren, stinkt uit je bek en je zwaard is roestig”. De samoerai schuimbekte van woede. Hij trok zijn zwaard om deze belachelijke opgeblazen voor hem zittende dwerg te onthoofden. “Dat”, zei de monnik rustig “is de hel”!

Lees verder →